مقایسه تاثیر هیدروکورتیزون و دگزامتازون وریدی قبل از خروج لوله تراشه بر اسپاسم حنجره، سرفه و استریدور بعد از بیهوشی عمومی

اهداف: پاسخ‌های فیزیولوژیک تنفسی به‌دنبال بیدارشدن بیماران از بی‌هوشی عمومی پس از خروج لوله تراشه با علایمی همانند سرفه، اسپاسم حنجره و استریدور همراه است که از داروهای متفاوتی برای پیشگیری از این عوارض استفاده می‌شود. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دگزامتازون و هیدروکورتیزون وریدی قبل از خروج لوله تراشه بر عوارض جانبی تنفسی بود. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1394، 108 بیمار کاندید عمل جراحی ارتوپدی، جراحی عمومی و اورولوژی تحت بی‌هوشی عمومی بستری در بیمارستان 15خرداد بیدخت و شهید ‌هاشمی‌‎نژاد مشهد به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و تخصیص تصادفی به‌روش BBR انجام شد. گروه یک، 100میلی‌گرم هیدروکورتیزون و گروه دو، 8میلی‌گرم دگزامتازون 30 دقیقه قبل از خروج لوله تراشه به‌صورت یک دوز وریدی دریافت نمودند. اطلاعات فردی و وضعیت بالینی با تشخیص متخصص بی‌هوشی در لیست مربوطه ثبت شد. داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 13 و توسط آزمون‌های مجذور کای، T مستقل و من‌ویتنی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: فراوانی میزان بروز سرفه، لارنگواسپاسم و استریدور در دو گروه دگزامتازون و هیدروکورتیزون تفاوت معنی‌داری نداشت (p<0/05) . میانگین وزن در بیماران با اسپاسم حنجره (p=0/03)، سرفه (p=0/002) و استریدور (p=0/001) نسبت به بیمارانی که این نشانه‌ها را نداشتند، اختلاف معنی‌دار داشت. از نظر جنس نیز در بیمارانی که استریدور و لارنگواسپاسم داشتند نسبت به سایر بیماران که این علایم را نداشتند تفاوت معنی‌دار نبود (05/0p>)، به‌جز در بیمارانی که سرفه داشتند(p=0/003)). نتیجه‌گیری: هیدروکورتیزون و دگزامتازون دارای اثرات مشابه بر لارنگواسپاسم، سرفه و استریدور بعد از خروج لوله تراشه هستند.